miércoles, 9 de mayo de 2018

Marie Curie, célebre científica!

Conmemorando o Día de Europa lembrando a científicos célebres europeos!
Marie Curie, foi unha científica polaca nacionalizada francesa. Pionera no campo da radioctividade, foi a primeira persoa en recibir dous premios Nobel en distintas especialidades Física e Química​ e a primera mujer en ocupar o posto de profesora na Universidade de París. En 1995 foi sepultada con honores no Panteón de París por méritos propios.


Naceu en Varsovia, Estudiou clandestinamente na «universidade flotante» de Varsovia e comezó a sua formación científica en dicha ciudad. En 1891, aos 24 años, seguiu a sua irma maior Bronisława Dłuska a París, onde culminou sus estudios e levou a cabo os seus traballos científicos máis sobresalientes. Compartió o premio Nobel de Física de 1903 co sue marido Pierre Curie e o  físico Henri Becquerel. Anos despois, gañó en solitario o premio Nobel de Química de 1911. Aunque recibiu a cidadanía francesa e apoiou a sua nova patria, nunca perdiu a sua identidad polaca: enseñó as suas fillas a sua lingua materna e as levaba as suas visitas a Polonia. Nomeou o primeiro elemento químico que descubriu, o polonio, como o seu país de orixen.

Aristóteles, o xenio grego

Nesta entrada quero resaltar a figura deste científico grego, traballo realizado para a conmemoración do Día de Europa:

Aristóteles (en grego antigo: Ἀριστοτέλης) foi un polímata: filósofo, lóxico e científico da Antiga Grecia cuxas ideas exerceron unha enorme influencia sobre a historia intelectual de Occidente por máis de dous milenios. 

 Aristóteles escribiu preto de 200 tratados (dos cales só nos chegaron 31) sobre unha enorme variedade de temas, entre eles: lóxica, metafísica, filosofía da ciencia, ética, filosofía política, estética, retórica, física, astronomía e bioloxía. Aristóteles transformou moitas, se non todas, as áreas do coñecemento que abordou.

Aristotle Altemps Inv8575.jpg É recoñecido como o pai fundador da lóxica e da bioloxía, pois aínda que existen reflexións e escritos previos sobre ambas as materias, é no traballo de Aristóteles, onde se atopan as primeiras investigacións sistemáticas respecto diso. Entre moitas outras contribucións, Aristóteles formulou a teoría da xeración espontánea, o principio de non contradición, as nocións de categoría, substancia, acto, potencia e primeiro motor inmóbil.

 Algunhas das súas ideas, que foron novas para a filosofía do seu tempo, hoxe forman parte do sentido común de moitas persoas. Aristóteles foi discípulo de Platón e doutros pensadores (como Eudoxo) durante os vinte anos que estivo na Academia de Atenas.7​ Foi mestre de Alejandro Magno no Reino de Macedonia.​ Na última etapa da súa vida fundou o Liceo en Atenas, onde ensinou ata un ano antes da súa morte.

martes, 8 de mayo de 2018

Tamás Vicsek


Tamás Vicsek (Budapest, 10 de mayo de 1948) é un científico húngaro con intereses de investigación en estudios numéricos dos líquidos densos, a teoría da percolación, a simulación de Monte Carlo dos modelos de clúster, fenómenos de agregación, crecemento fractal, a formación de patrons (con experimentos de laboratorio e de simulación), fenómenos colectivos en sistemas biolóxicos, motores moleculares, locomoción celular in vitro. Ocupou o cargo de profesor de física na Universidade Eötvös Loránd, Budapest, Hungría, e foi visitar aos científicos en diversas institucións académicas.

O seu nome é homónimo do fractak de Vicseke e o modelo de Vicseke da conducta de enjambre.

Obtivo o M. Sc. na Universidade Lomonosov de Moscú en 1972 e o doctorado na Universidad de Lajos Kossuth en 1976.

- 1990: Premio da Academia húngara de Ciencias

- 1999: Premio Széchenyi

- 2003: Premio Leo Szilard

- 2006: Miembro da Sociedade Estadounidense de física.

Adrián Galád

ADRIÁN GALÁD
Nacido en 1970 é un astrónomo e descubridor de asteroides eslovaco.
Entre os anos 1995 e 2004, o Centro de Planetas Menores atribuíulle o descubrimento e co-descubrimento de 80 asteroides, a maioría deles en colaboración con astrónomos como Peter kolény, Leonard Kornos, Alexander Pravda...

Normalmente desempeña a súa labor nos observatorios de Modra e Ondrejov onde realizou como co-autor publicacións sobre as observacións fotométricas de asteroides e integracións orbitais. É tamén codescubridor de varios asteroides binarios, utilizando a técnica de fotometría.

O asteroide (32008) Adriángalád, é un asteroide foi nomeado no seu honor no ano 2016.

Información Adrián Galád




                                 foto do asteroide

Hans Christian Ørsted


Naceu o 14 de agosto de 1777 en Copenhage,Capital (Hovedstaden) e morreu o 9 de marzo de 1851.Foi un físico e químico danés, conocido por haber descubierto de forma experimental a relación física entre a electricidade e o magnetismo, e por aislar o aluminio.

Foi un gran estudoso do electromagnetismo.En 1813 predixera que a existencia dos fenómenos electromagnéticos, que non demostrara ata 1820, inspirando os desarrollos posteriores de André-Marie Ampére e Faraday.

Cando obvervou que unha agulla imantada colocada en dirección paralela a un conductor eléctrico desviábase cando se facía circular a unha corrente electrica polo conductor, demostrando así a existencia dun campo magnético en torno a todo conductor atravesado por unha corrente eléctrica ,e iniciándose de ese modo o estudo do electromagnetismo.


Este descubrimento foi crucial no desarrollo da elctricidad, xa que puxo en evidencia a relación existente entre a electricidade e o magnetismo.

Oersted é a unidade de medida da reluctancia magnética. Considérase que tamén foi o primeiro  en aislar o aluminio, por electrósis, en 1825 e en 1844 publicou o seu Manual de física mecánica.

Alfred Bernhard Nobel, un gran inventor e químico sueco!

AlfredNobel adjusted.jpg
Alfred Bernhard Nobe
Alfred Bernhard Nobel naceu en Estocolmo o 21 de outubro de 1833 e morreu en San Remo o 10 de decembro de 1896, foi un inventor e químico sueco, famoso principalmente polos premios que levan o seu nome.

Naceu nunha familia de enxeñeiros; ós 9 anos de idade o seu pai, Immanuel Nobel, trasladou a familia a Rusia. Nese país el e os seus irmáns recibieron unha esmerada educación en ciencias naturais e humanidades.

Pasou gran parte da súa mocidade en San Petersburgo, onde o seu pai instalou unha fábrica de armamento que crebou en 1859. Regresou a Suecia en 1863, completando alí as investigacións que iniciara no campo dos explosivos: en 1863 conseguiu controlar mediante un detonador as explosións da nitroglicerina.


En 1865 perfeccionou o sistema cun detonador de mercurio; e en 1867 conseguiu a dinamita, un explosivo plástico resultante de absorber a nitroglicerina nun material sólido poroso, co que se reducían os riscos de accidente (as explosións accidentais da nitroglicerina, nunha das cales morrera o seu propio irmán Emil, espertaran fortes críticas contra Nobel e as súas fábricas).

Aínda produciu outras invencións no terreo dos explosivos, como a gelignita (1875) ou a balistita (1887). Nobel patentou todos os seus inventos e fundou compañías para fabricalos e comercializalos desde 1865 (primeiro en Estocolmo e Hamburgo, logo tamén en Nova York e San Francisco). Os seus produtos foron de enorme importancia para a construción, a minería e a enxeñería, pero tamén para a industria militar (para a cal foran expresamente deseñados algúns deles, como a balistita ou pólvora sen fume); con eles puxo os cimentos dunha fortuna, que acrecentou co investimento en pozos de petróleo no Cáucaso.
Por todo iso, Nobel acumulou unha enorme riqueza, pero tamén un certo complexo de culpa polo mal e a destrución que os seus inventos puidesen causar á Humanidade nos campos de batalla. A combinación de ambas as razóns levoulle a legar a súa fortuna a unha fundación -a Fundación Nobel, creada en 1900- co encargo de outorgar unha serie de premios anuais ás persoas que máis fixesen en beneficio da Humanidade nos terreos da Física, a Química, o Medicamento, a Literatura e a Paz.
Dos seus máis de 350 patentes, o seu invento máis famoso é a dinamita, que resolvía o problema da inestabilidade da nitroglicerina, e que, a partir dese momento, evitou as mortes que se producían pola manipulación da nitroglicerina, ao facer esta máis estable por riba de granulado de ladrillo. Non hai que esquecer que posiblemente, o gran incentivo para este invento foi a morte do seu irmán no laboratorio onde artesanalmente fabricaban a nitroglicerina, cabe dicir que a dinamita puido terse creado por accidente ao mesturarse cunha arxila nun carro de transporte.



Johannes Browallius

Johannes Browallius, naceu o 30 de agosto de 1707, en Turku, Finlandia; morreu o 25 de xullo de 1755. 

Foi profesor de Física dende o ano 1737 ata o 46 e prefesor de Teoloxía dende o 46 ata o 49; tempo despois, foi o Vice-Canciller da Real Academia de Turku  dende 1749 ata a súa morte.
Na súa vida, foi elixido membro número 51 da Real Academia Sueca de Ciencias.
Escribiu 9 obras, entre as que se encontra: 
-De foederibus Christianorum cum infidelibus meletema philosophicum.
-Förnuftigt och nöjsamt samtal goda wänner emellan om allhanda saker
-Specimen botan. de convallariae specie, vulgo lilium convallium dicta: ex occasione loci Cantic.
Entre outras.


Hermann Minkowski

Hermann Minkowski naceu en Aleksotas, Rusia (actualmente Kaunas, Lituania), e cursou os seus estudos en Alemania, onde realizou o seu doctorado en 1885. Durante os seus estudos en Königsberg, en 1883 recibiu o premio de matemáticas da Academia de Ciencias Francesa por un traballo sobre as formas cadráticas. Minkowski impartiu clases nas universidades de Bonn, Gotinga, Königsberg e Zúrich. En Zúrich foi un dos profesores de Einstein. 

En 1902 incorporuse ao departamento de matemáticas da universidade de Gotinga colaborando de cerca con David Hilbert. 


Foi un matemático que desenvolveu a teoría xeométrica dos números e que fixo numerosas contribucións á teoría dos números, á física matemática e á teoría da relatividade. A súa idea de combinar as tres dimensións do espazo físico coa do tempo nun "espazo Minkowski" de catro dimensións -espazo-tempo - estableceu os fundamentos matemáticos da teoría especial da relatividade de Albert Einstein. 

En 1907 percatouse de que a teoría especial da relatividade, presentada por Einstein en 1905 e baseada en traballos anteriores de Lorentz e Poincaré, podía entenderse mellor nunha xeometría non-euclideana sobre un espazo catridimensional, desde entón coñecido como espazo de Minkowski, no que o tempo e o espazo non son entidades separadas senón variables intimamente ligadas no espazo de catro dimensións do espazo-tempo. Neste espazo de Minkowski a transformación de Lorentz adquire o rango dunha propiedade xeométrica do espazo. Esta representación sen dúbida axudou a Einstein nos seus traballos posteriores que culminaron co desenvolvemento da relatividade xeral. 

O gran matemático morreu inesperadamente de apendicitis á idade de 44 anos en Göttingen. Para honrar as súas contribucións á ciencia, o asteroide '12493 Minkowski' y 'M-matrices' levan o seu nome.

Ana Aslan

Ana Aslan (nacida en en  , Romania , morreu 20 de maio de 1988en Bucarest , Romanía), médico romanés especializado en gerentoloxia , director do Instituto Nacional de Geriatría e Xerontoloxía de Romanía (1958 - 1988), tornouse membro da Academia De Romania de 1964 .
Destacou a importancia de procaine na mellora dos trastornos de distrofia relacionada coa idade, que aplicou a grande escala na clínica xeriátrica baixo o nome de Gerovital . Numerosas personalidades internacionais foron tratadas na Gerovital: Tito, Charles de gaulle , Nikita Khrushchev , Jonh Fitzgenerald Kennedy , Indira Gandhi , Imelda Marcos , Marlene Diechich , Konrad Adenauer , Charlie Chaplin , Kirk Douglas , Salvador Dali.
Ana Aslan inventou (coa colaboración do farmacéutico Elena Polovrăgeanu) o produto geriátrico Aslavital , patentado e introducido na produción industrial en 1980.

Ana Aslan 1970.jpgAna Aslan naceu o 1 de xaneiro de 1897 en Brăila (Romanía), sendo o fillo máis novo de Sofía e Mărgărit Aslan, unha familia de intelectuais. Ela leva clases no Colexio Romaşcanu en Brăila. Aos 13 anos, ela perdeu o seu pai. A familia Aslan abandona a cidade natal e trasládase a Bucarest. En 1915, Ana Aslan se formou na Escola Central de Bucarest. Aos 16 anos, ela soña con converterse nun piloto e voa ata cunha pequena embarcación, como Bristol - Coandă. Finalmente, decide facerse médico. Ela comeza unha folga de fame para derrotar a posición contraria da súa nai e inscríbese na Facultade de Medicina.
Durante a Primera Guerra Mundial , tratou a soldados de hospitais militares detrás da fronte lasi . Logo de volver a Bucarest en 1919, traballou co gran neurólogo Gheorghe Marinescu . Tres anos máis tarde, graduouse na Facultade de Medicina. Ela é nomeada como preparadora na Clínica II de Bucarest, dirixida polo profesor Daniel Danielopolu, que o asesora na súa disertación de doutoramento.
A continuación móstrase unha actividade didáctica e no hospital de Filantropia, o Instituto Clínico Médico da Facultade de Medicina de Bucarest, ea Clínica Médica de Timisoara , o Hospital CFR. En 1949 converteuse en xefe da Sección de Fisioloxía do Instituto de Endocrinoloxía de Bucarest. Este é o punto de partida da súa carreira como gerontólogo. Ela está experimentando con procaína en condicións reumatolóxicas, no caso dunha cama acollida por un estudante debido a unha crise da artrose. Ela continúa a investigación nunha casa de xubilación e destaca a importancia de procaine na mellora dos trastornos de distrofia relacionada coa idade. Obtén resultados notables, que se comunicarán á Academia De Rumania



Stamen Grigorov e Liubomir Miletich

Stamen Grigorov naceu o 27 de Outubro de 1878. Foi fillo de campesiños analfabetos do Suroeste de Bulgaria, aqueles que lograron envialo a estudar ao extranxeiro, contando con que volvera feito un mestre de escola. Él prefiriu quedarse en Francia e continuar cos estudos. Matriculouse na Facultade de Ciencias Naturais da cidade francesa de Montpellier. Logo estudou medicina en Ginebra. Aos 27 anos xa é asistente destacado como bacteriólogo francés.
Tras unhas vacacións en Bulgaria, o xoven doutor regresou ao laboratorio do profesor Massol con un bote de iogur que fixolle coallar a súa nai. Pediu algunhas indicacións ao seu profesor e pegouse ao microscopio... Ao cabo de largos experimentos conseguiu descubrir e aislar a bacteria que provoca a fermentación da leite e que ten por resultado o producto que hoxe en día todos coñecemos como iogur. Grigorov morreu o 27 de Outubro de 1945.














Liubomir Georguiev Miletich naceu o 1 de xaneiro de 1863 en Stip (Macedonia) e morreu o 1 de xuño de 1937 en Sofía (Bulgaria)
Foi un dos científicos búlgaros máis destacados na esfera da lingüística, a etnografía, a dialectoloxía e a historia.
Escribiu moitos estudos nestas áreas científicas e publicou materiales preciosos para a lingüística, para a historia e para outras ciencias.
Estudiou Filoloxía eslava na universidade de Zagreb e na universidade de Praga.
Conseguiu o título de Doutor en Filoloxía e en Filoloxía eslava no ano 1889 e foi Decano da Facultade de Historia e Filoloxía en 1903 a 1904; en 1900 a 1901 e 1921 a 1922 foi Rector da Universidade de Zagreb.
Dende 1898 foi membro da Academia Búlgara das Ciencias, e foi presidente dende 1926 ata a súa morte. Tamén foi presidente do Instituto Científico de Macedonia dende 1927 ata a súa morte.


Nicolas Bové

Nicolas Bové 
Joseph-Nicolas Bové(1 de xaneiro de 1802-Millebach,22 de setembro de 1842-Bir Kadem,Arxelia) foi un botánico luxemburgués.
Traballou activamente no cultivó e coidado dos piñeiros para os xardins.
Foi director do xardin Ibrahim-Pascha no Cairo,para logo tamen traballar en Arxelia.
Concretou unha publicación da Flora de Arxelia.
Abundantes especímenes do seu herbario se gardan en :
-Conservatorio e Xardin Botánico de Xinebra.
-Coleción Botánica da cidade de Munich.
-Museo Nacional da Historia natural de Francia en París.

John Borg

John Borg naceu o 9 de novembro de 1873 en Malta e morreu o 4 de maio de 1945 en Malta, foi un botánico maltés. A base do seu traballo eran a flora do seu país natal, os cactus e as cuestións agrícolas.
Estudou na Universidade de Malta, donde en 1894 adquiriu a súa maestría en Artes e en 1898 a súa maestría en medicina. Inicialmente traballou como médico, pero cada vez adicáballe máis tempo a botánica. En 1921 fíxose cargo da cátedra de Historia Natural da Universidade de Malta. Durante a súa permanencia alí, modernizouse na investigación agrícola no país, por exemplo, nos campos experimentales e comezou a investigación sobre enfermedades das plantas.
Ademais da súa actividade científica agrícola, destinguíuse principalmente pola investigación sobre a flora e a vexetación das islas maltesas. A súa actividade en este sentido reflexouse en 1927 na publicación "Descriptive Flora of the Maltese Islands". Desde ese ano, hasta o presente, foi un traballo importante para a flora de Malta.
En 1933 Borg retirouse de todos os cargos públicos. Con motivo da súa morte en 1945 rindiu homenaxe a William Bertram Turrill (1890-1961) como "famoso botánico de Malta".

lunes, 7 de mayo de 2018

Jaroslav Heyrovský

Heyrovsky Jaroslav crop.jpgNaceu na cidade de Praga, cidade que naqueles momentos formaba parte do Imperio austrohúngaro pero que hoxe en día é a capital da República Checa. Iniciou os seus estudios de física, química e matemáticas na Universidade de Praga, traslandándose en 1910 á Universidade de Londres, onde se licenciou en 1913 baixo a supervisión de William Ramsay.
Durante a Primeira Guerra Mundial realizou o servizo militar nun hospital militar como radiólogo e á súa finalización realizou o doutoramento en Praga en 1918 e un máster posterior en Londres en 1921, ambos sobre electroquímica.
En 1926 Heyrovský casou con Marie Koranová, e tiveron dous fillos: Judith e Michael.
Heyrovský morreu o 27 de marzo de 1967 na súa residencia de Praga, naqueles momentos capital de Checoslovaquia, e enterrouse no cemiterio Vyšehrad na súa Praga natal.
En 1920 foi invitado polo profesor B. Kucera a estudar as anomalías das curvas electrocapilares determinadas polo método do peso da pinga de mercurio. As investigacións realizadas sobre as curvas de intensidade de corrente-tensión permitíronlle entrever moi pronto un novo e prometedor método de análise analítica. En 1925 deu a coñecer un aparello automático para o rexistro destas curvas, ideado en colaboración co xaponés Masuzo Shikata, ao que bautizou como polarógrafo e co cal reducíase a duración de moitas análises electroquímicas.
En 1959 foi galardoado co Premio Nobel de Química polo descubrimento e desenvolvemento do método analítico de polarografía.
Na súa honra bautizouse o cráter Heyrovský sobre a superficie da Lúa.

                                           
                            

miércoles, 2 de mayo de 2018

Cíniras rey de Chipre

Cíniras foi rei de Chipre, fillo de Sadoo (fillo de Astinoo), que emigrara de Siria e Fárnace filla de Megasares, rei dos Hirios. Outra versión fíxolle fillo de Apolo e Pafos, filla de Pigamalión. Ou de Pafos, entendido como o herdeiro masculino deste último. Cíniras tamén se destacou como adiviño, como descubridor das minas de cobre de Chipre e como inventor das tellas e instrumentos tan útiles como as pinzas, o martelo, a palanca e o yunque.

Paul Nikolai Kogerman



Paul Nikolai Kogerman 
(5 de decembro /23 de novembro) en Tallin Estonia 27 de julio de 1951 Tallin)
 Foi un químico estonio e fundador da investigación moderna  na pizarra bituminosa.
 Kogerman presentou un traballo fundamental sobre a estructura e o orixen da pizarra bituminosa e as suas características químicas, así como sobre os procesos térmicos.
En 1927, Kogerman foi condecorado coa insignia da Lexión de Honor e en 1938 coa  Segunda Clase da  Orden das Estrelas Brancas. En 2006, fundouse a beca Paul Kogerman, que se otorgará a estudiantes exitosos de maestría e doctorado das Facultades de Ciencias e Tecnoloxía Química e de Materiais da Universidade Tecnolóxica de Tallin.

Sigmund Freud Príbor

Sigmund Freud Príbor fue un médico neurólogo austriaco de origen judío, padre del psicoanálisis y una de las mayores figuras intelectuales del siglo XX.


Su interés científico inicial como investigador se centró en el campo de la neurología, derivando progresivamente hacia la vertiente psicológica de las afecciones mentales, investigaciones de las que daría cuenta por el número de casos especiales de su consultorio privado. Estudió en París, las aplicaciones de la hipnosis en el tratamiento de la histeria. De vuelta a la ciudad de Viena y en colaboración con Josef Breuer desarrolló el método catártico. Poco a poco, reemplazó tanto la sugestión hipnótica como el método catártico por la asociación libre y la interpretación de los sueños. De igual modo, la búsqueda inicial centrada en la rememoración de los traumas psicógenos, (son problemas que no permiten el movimiento de alguna de parte de tu cuerpo o todo el, no es un problema de tu propia anatomía si no que es psicológico).Todo esto se convirtió en el punto de partida del psicoanálisis, al que se dedicó ininterrumpidamente el resto de su vida.

Freud postuló la existencia de una sexualidad infantil perversa polimorfa, tesis que causó una intensa polémica en la sociedad puritana de la Viena de principios del siglo XX y por la cual fue acusado de pansexualista. A pesar de la hostilidad que tuvo que afrontar con sus revolucionarias teorías e hipótesis, Freud acabaría por convertirse en una de las figuras más influyentes del siglo XX. Sus teorías, sin embargo, siguen siendo discutidas y criticadas, cuando no simplemente rechazadas. Muchos limitan su aporte al campo del pensamiento y de la cultura en general, existiendo un amplio debate acerca de si el psicoanálisis pertenece o no al ámbito de la ciencia.

La división de opiniones que la figura de Freud suscita podría resumirse del siguiente modo: unos le consideran más un gran científico en el campo de la medicina, que descubrió gran parte del funcionamiento psíquico humano; y otros lo ven especialmente como un filósofo que replanteó la naturaleza humana y ayudó a derribar tabúes, pero cuyas teorías, como ciencia, fallan en un examen riguroso.

Freud fue galardonado con el Premio Goethe de la ciudad de Fráncfort del Meno por su actividad creativa.

Sigmund Freud, by Max Halberstadt (cropped).jpg
https://es.wikipedia.org/wiki/Sigmund_Freud#/media/File:Sigmund_Freud,_by_Max_Halberstadt_(cropped).jpg