Credes que un mundos sen machos é posible?

Quen ía pensar fai 30 anos que poderiase crear un individuo a partir de dúas femias, de dous óvulos? Pois, Si! 

FUENTE: EL PAÍS DIGITAL

Os científicos lograron a reprodución entre dúas femias, como podes ler en Materia. Tranquilos os lectores machos: o experimento fíxose en ratos, e de momento non é aplicable á nosa especie. Pero, claro, no fondo non somos máis que ratos cun enorme  cabezón, e os problemas técnicos sempre se acaban resolvendo dun modo ou outro. Dada a situación, é inevitable especular sobre un futuro mundo sen machos ou, polo menos, un mundo en que os machos non sexamos necesarios para a reprodución. A investigación que coñecemos esta semana é importante, e merece a pena botar unha boa ollada aos seus fundamentos científicos antes de  sobrequentar a imaxinación. A clave está nun proceso pouco coñecido polo público lector, o sinal xenómico, e necesitamos saber en que consiste. Acende todas as túas neuronas e segue lendo.

O sinal xenómico ( genomic  imprinting) só ocorre nos mamíferos. Consiste en que un xen está activo ou non dependendo de se vén do pai ou da nai. Nese sentido, viola as leis de  Mendel, que non fan  distingos entre os proxenitores dun individuo. O fenómeno orixínase durante o desenvolvemento das células sexuais (óvulos ou espermatozoides), e débese a procesos “ epigenéticos”, que non alteran a secuencia dos xenes ( gatacca…), senón que os  inactivan mediante outras cousas que se lles pegan encima, como o máis simple dos radicais da química orgánica (o grupo  metilo, – CH3). Esta  inactivación por “ metilación” sobrevive á fecundación e a todo o desenvolvemento embrionario e fetal.

Cando un xene que provén do pai está  inactivado por  metilación, o mesmo xene que provén da nai debe estar activo (e viceversa), ou doutro xeito o feto carecerá da actividade dese xene por completo, e non será viable. Esta é a razón profunda pola que os mamíferos, a diferenza doutros animais, non podemos reproducirnos en parellas do mesmo sexo. Aínda cando logremos no laboratorio que unha femia produza espermatozoides, e  fecundar con eles un óvulo, os mesmos xenes estarán  inactivados por sinal ( metilación) no embrión resultante, e o feto non será viable.

En calquera caso, este é o problema que resolveron agora os científicos. En ratos. E usando unha chea de manipulacións xenéticas que, desde logo, son  inaplicables aos humanos, polo menos na súa forma actual. Pero os experimentos revelan que non hai ningún problema de principio para que dúas mulleres reprodúzanse. Botando a voar a imaxinación, podemos imaxinar un futuro en que os homes non sexamos necesarios para a reprodución. Pero os homes seguiremos aparecendo en cada xeración humana, por máis que teñamos dúas nais.

Aínda que, ben pensado, iso podería tamén arranxarse. Pensade niso.

Pareceme un gran avance para a sociedade de hoxe en día a capacidade de poder crear un individuo con dous proxenitores do mesmo sexo.