lunes, 10 de diciembre de 2018

Xúpiter e os seus misterios

A nave espacial Juno acaba de confirmar a existencia de algo que leva intrigando aos científicos desde fai case catro décadas: xigantescas ondas de quilómetros de altura sobre a superficie de Xúpiter. De feito, enormes estruturas de aire en movemento foron detectadas por primeira vez polas misións Voyager da NASA durante as súas sobrevuelos ao planeta xigante en 1979. E agora, a cámara de a bordo da misión Juno tamén as detectou na súa atmosfera.

Durante o tempo que estiveron a observar, os investigadores chegaron a ver unha onda que alcanzaba o 10 km de altura, apenas un pouco menos que a altitude de cruceiro dos voos comerciais na Terra.


Fonte: ABC Ciencia

Aínda que é pronto para dicilo e as ondas están aínda sendo analizadas, os investigadores pensan que a maioría delas son ondas gravitacionais atmosféricas.

O descubrimento revela, pois, unha peza máis do crebacabezas que segue sendo a atmosfera de Xúpiter. De feito, un dos obxectivos de Juno é, precisamente, aprender máis sobre o que sucede baixo a grosa capa de nubes giratorias do planeta. Desde que entrou en órbita en 2016, a nave espacial ha realizado xa importantes descubrimentos sobre a composición interior de Xúpiter, os seus fluxos atmosféricos, as súas bandas tormentosas e o seu clima extremo.

Na miña opinión, a nave espacial Juno pode conseguir que sepamos moito máis dos planetas que nos rodean e das súas características.

miércoles, 5 de diciembre de 2018

Sopa de letras, aprende xogando!

Vós xa se preguntaron porque non podemos estudar e nos divertir? pois agora si que vós podedes.
Hoxe producín unha actividade interativa para que vós poidades ampliar o voso coñecemento. O contido esta relacionado a un tema que nos alumnos do 4º ESO estudamos.
 Espero que vós gustedes e comenten a vosa opinión. 

  

estructura da terra

martes, 4 de diciembre de 2018

Guerra aberta polo fósil mas antigo do mundo!


O FÓSIL MÁIS ANTIGUO  DO MUNDO!
En 2016 anunciouse que o desxeo en Groenlandia  había destapado restos do ser vivo mais antigo coñecido. Non era un ameazador virus, nin un perigoso alienixena , senon unha colección de montecitos cónicos de area que habían quedado fosilizados na formación Isua cunha antiguedade de 3700 millóns de anos. Os seus descubridores cren  que eran estromatolitos formados por microbios , que se alimentaban de sedimento no fondo dun océano poco profundo . Hoxe, o sorpredente achado combaléase, pero non sen enprentamento . Un segundo equipo de EE UU e Dinamarca ha viaxado a Groenlandia para realizar un estudo independente das rocas de Isua ,  ao noroeste  da illa, e chega a unha conclusion moi diferente .
Fuente de información

Os supostos estromatolitos , duns poucos centímetros de alto, formáronse en realidade por fenómenos xeolóxicos non relacionados con seres vivos. Así as cousas , os restos de seres vivos mais antigos do mundo segurán sendo os estromatolitos do cratón de Pilbara de ( Astralia) , cunha antiguedade de 3450 millóns de anos. O novo estudo achega de que os supostos estromatolitos groenlandeses non teñen capas internas características desta formación. Os autores do estudo orixinal non aceptas as conclusions dos seus rivais . Allen Nutman ,da Universidade de Wollongong (Australia), dice que as suas mostras si que teñen estructura interna .No centro da polemica está a dificultade de encontrar probas concluyentes de vida en rocas sobre as que han pasado mileniosbasándose solamente na sua forma.









lunes, 3 de diciembre de 2018

Descuberta a forma animal máis antiga

Unha investigación, dirixida por Gordon Love e que publica hoxe a revista “ Nature biology ”, descubriu a evidencia máis antiga da existencia de vida animal no planeta Terra. E o máis importante de todo: esta proba adianta en 100 millóns de anos a aparición dos primeiros animais multicelulares, os animais con esqueleto que apareceron durante un gran brote de vida na Terra que se coñece como a “Explosión Cambrica”. Pero tan interesante como o resultado deste estudo, é sen dúbida o método empregado, porque en lugar de buscar fósiles convencionais, este equipo de científicos estivo rastrexando os signos moleculares da vida animal, os chamados “ biomarcadores ”, desde fai 660 millóns de anos.

Resultados
Estes investigadores conseguiron atopar un composto esteroide producido só por unhas esponxas mariñas, que se cre atópanse entre as formas máis temperás da vida animal.
"Os fósiles moleculares son importantes para rastrexar animais primitivos, xa que as primeiras esponxas probablemente eran moi pequenas, non contiñan un esqueleto e, por tanto, non deixaban un rexistro de fósiles de corpos ben conservados ou facilmente reconocibles", explica o principal investigador deste estudo, Alex Zumberge.

O biomarcador que identificaron ten unha estrutura única que, na actualidade, sábese que está sintetizada por certas especies de esponxas modernas chamadas “ Demosponjas ”. "Este biomarcador é a primeira evidencia de que os animais multicelulares estaban a prosperar nos mares antigos, polo menos, desde fai 635 millóns de anos", conclúe Zumbergue.

Fonte: Cadena Ser

domingo, 2 de diciembre de 2018

Sabias que as gomas de mascar poden axudarnos a tomar as vitaminas que nos faltan?

Mascar chicle é algo que case todos fixemos cando eramos pequenos. Aínda que na idade adulta non esta moi ben visto, un estudo suxire que este hábito podría ser un bo método para aportar ao noso organismo as vitaminas que lle faltan.

Estos chicles con aporte vitamínico están cada vez máis presentes nos mercados. A pregunta é... Son realmente eficaces?
 Esta mesma pregunta se fixo un equipo do departamento de ciencias da alimentación do College of Agricultural Sciences de Penslvania.


Ata a fecha non había existido ningún estudio ao respecto, e para asegurarse de que isto era certo, realizaron unha proba con varios productos destes.

Os investigadores ofreceron chicles de este tipo a un grupo de voluntarios e placebo (substancia capaz de provocar un efecto positivo aos padecentes de unha enfermidade) ao resto, logo, mediron os seus niveis de oito proteinas na saliva e no plasma. O que observaron foi que os niveis eran considerablemente máis altos nos membros do primeiro grupo.


Fonte:Información de Quo e Futuriry.org
O estudo tamén revelou que a saliva dos voluntarios a realizar este experimento extraía de forma moi efectiva case todas as vitaminas solubles ao auga que contiñan as gomas de mascar. Aínda que o resultado non era tan efectivo nas vitaminas solubles á graxa.






Opinión:
Eu penso que poder obter vitaminas a través de unha goma de mascar é unha achega impresionante, xa que moitos adolescentes, coma mín, o facemos continuamente con ningún fin aparente. E pode que a moita xente lle sea moito máis fácil inxerir esas vitaminas mediante unha simple goma de mascar que tendo que comer unha comida que igual non é de seu agrado.

sábado, 1 de diciembre de 2018

Coñecendo ás células: O aparello de Golgi

APARELLO DE GOLGI

O aparello de Golgi é un orgánulo presente na mayoría das células eucariotas (células con núcleo definido). Está formado por sacos ou bolsas aplanadas e apiladas en capas, que en realidade son membranas chamadas cisternas. Físicamente vese como una pila de tortitas. O espacio entre cada capa chamase Lumen. Leva o nome de Camillo Golgi, o biólogo italiano que descubriu o orgánulo. Tamén se chama corpo de Golgi, complexo de Golgi ou dictosoma. Localizase no citoplasma próximo o retículo endoplasmático cerca do núcleo celular.

Fonte de información:Partes do aparello de Golgi




FUNCIÓN DO APARELLO GOLGI


- O retículo endoplasmático envía as proteínas o aparello de Golgi.
- O aparello de Golgi é o encargado de transportar, modificar e empaquetar macromoléculas que recibe en pequenos paquetes chamados vesículas para transformalas e envialas a diferentes destinos.
- Cando se produce unha proteína no RE tamén se produce a vesícula de transición. Logo flota a través do citoplasma hacia o aparello de Golgi onde se absorbe. A continuación crease unha vesícula secretora e liberase no citoplasma.
- Tamén construye lisosomas e sontetiza certos hidratos de carbono que non se forman no RE.


Opinión: paréceme moi interesante iste artículo pois seguro que moitos de nós nin sabemos que temos iste sistema dentro do noso corpo.