Aristóteles, o xenio grego

Nesta entrada quero resaltar a figura deste científico grego, traballo realizado para a conmemoración do Día de Europa:

Aristóteles (en grego antigo: Ἀριστοτέλης) foi un polímata: filósofo, lóxico e científico da Antiga Grecia cuxas ideas exerceron unha enorme influencia sobre a historia intelectual de Occidente por máis de dous milenios. 

 Aristóteles escribiu preto de 200 tratados (dos cales só nos chegaron 31) sobre unha enorme variedade de temas, entre eles: lóxica, metafísica, filosofía da ciencia, ética, filosofía política, estética, retórica, física, astronomía e bioloxía. Aristóteles transformou moitas, se non todas, as áreas do coñecemento que abordou.

 É recoñecido como o pai fundador da lóxica e da bioloxía, pois aínda que existen reflexións e escritos previos sobre ambas as materias, é no traballo de Aristóteles, onde se atopan as primeiras investigacións sistemáticas respecto diso. Entre moitas outras contribucións, Aristóteles formulou a teoría da xeración espontánea, o principio de non contradición, as nocións de categoría, substancia, acto, potencia e primeiro motor inmóbil.

 Algunhas das súas ideas, que foron novas para a filosofía do seu tempo, hoxe forman parte do sentido común de moitas persoas. Aristóteles foi discípulo de Platón e doutros pensadores (como Eudoxo) durante os vinte anos que estivo na Academia de Atenas.7​ Foi mestre de Alejandro Magno no Reino de Macedonia.​ Na última etapa da súa vida fundou o Liceo en Atenas, onde ensinou ata un ano antes da súa morte.

Hermann Minkowski

Hermann Minkowski naceu en Aleksotas, Rusia (actualmente Kaunas, Lituania), e cursou os seus estudos en Alemania, onde realizou o seu doctorado en 1885. Durante os seus estudos en Königsberg, en 1883 recibiu o premio de matemáticas da Academia de Ciencias Francesa por un traballo sobre as formas cadráticas. Minkowski impartiu clases nas universidades de Bonn, Gotinga, Königsberg e Zúrich. En Zúrich foi un dos profesores de Einstein. 

En 1902 incorporuse ao departamento de matemáticas da universidade de Gotinga colaborando de cerca con David Hilbert. 

Foi un matemático que desenvolveu a teoría xeométrica dos números e que fixo numerosas contribucións á teoría dos números, á física matemática e á teoría da relatividade. A súa idea de combinar as tres dimensións do espazo físico coa do tempo nun "espazo Minkowski" de catro dimensións -espazo-tempo - estableceu os fundamentos matemáticos da teoría especial da relatividade de Albert Einstein. 

En 1907 percatouse de que a teoría especial da relatividade, presentada por Einstein en 1905 e baseada en traballos anteriores de Lorentz e Poincaré, podía entenderse mellor nunha xeometría non-euclideana sobre un espazo catridimensional, desde entón coñecido como espazo de Minkowski, no que o tempo e o espazo non son entidades separadas senón variables intimamente ligadas no espazo de catro dimensións do espazo-tempo. Neste espazo de Minkowski a transformación de Lorentz adquire o rango dunha propiedade xeométrica do espazo. Esta representación sen dúbida axudou a Einstein nos seus traballos posteriores que culminaron co desenvolvemento da relatividade xeral. 

O gran matemático morreu inesperadamente de apendicitis á idade de 44 anos en Göttingen. Para honrar as súas contribucións á ciencia, o asteroide '12493 Minkowski' y 'M-matrices' levan o seu nome.

Jaroslav Heyrovský

Naceu na cidade de Praga, cidade que naqueles momentos formaba parte do Imperio austrohúngaro pero que hoxe en día é a capital da República Checa. Iniciou os seus estudios de física, química e matemáticas na Universidade de Praga, traslandándose en 1910 á Universidade de Londres, onde se licenciou en 1913 baixo a supervisión de William Ramsay.

Durante a Primeira Guerra Mundial realizou o servizo militar nun hospital militar como radiólogo e á súa finalización realizou o doutoramento en Praga en 1918 e un máster posterior en Londres en 1921, ambos sobre electroquímica.

En 1926 Heyrovský casou con Marie Koranová, e tiveron dous fillos: Judith e Michael.

Heyrovský morreu o 27 de marzo de 1967 na súa residencia de Praga, naqueles momentos capital de Checoslovaquia, e enterrouse no cemiterio Vyšehrad na súa Praga natal.

En 1920 foi invitado polo profesor B. Kucera a estudar as anomalías das curvas electrocapilares determinadas polo método do peso da pinga de mercurio. As investigacións realizadas sobre as curvas de intensidade de corrente-tensión permitíronlle entrever moi pronto un novo e prometedor método de análise analítica. En 1925 deu a coñecer un aparello automático para o rexistro destas curvas, ideado en colaboración co xaponés Masuzo Shikata, ao que bautizou como polarógrafo e co cal reducíase a duración de moitas análises electroquímicas.

En 1959 foi galardoado co Premio Nobel de Química polo descubrimento e desenvolvemento do método analítico de polarografía.

Na súa honra bautizouse o cráter Heyrovský sobre a superficie da Lúa.

                                           

                            

Finou o pai da radiación Hawking! :-(

Esta pasada noite finou na sua casa de Cambridge no Reino Unido o físico teórico e pai da teoría da emisión de radiación polos buracos negros, Stephen Hawking.

 A maiores de ser unha das grandes mentes da nosa época e ser un grandísimo físico teórico, é recoñecido coma un dos mais grandes divulgadores de ciencia dos derradeiros tempos.

Hawking tiña un fino sentido do humor e bromeaba coa sua enfermidade (ELA), participou en series en múltiples ocasións facendo de si mesmo, tanto en series de debuxos animados coma Os Simpson, coma en sitcoms famosas coma The Big Bang Theory.

Neste vídeo o propio Hawking explica a sua teoría dos buracos negros:

O científico visitou en varias ocasións a nosa terra, e gustoulle, gustoulle moito, tanto que cedeu o seu nome o IES Rosalía de Castro en Santiago de Compostela para que creasen un premio científico co seu nome.

Hoxe a ciencia está de loito!

D.E.P Sr. Hawking

Explicación de cómo se producen e detectan as ondas gravitacionais!

As ondas gravitacionais son actualidade científica!
Foron detectadas por primeira vez dende a Terra, e xa fai un século que Albert Einstein falou da súa existencia, de tódolos xeitos non é doado a súa comprensión. A doutora en física Patricia Losada Pérez, actualmente profesora e investigadora en Bélxica, no seguinte audio plantexa este tema de actualidade científica dun xeito claro e sinxelo para facilitar a comprensión dun fenómeno tan complexo e difícil de detectar. 


A profesora e científica Patricia Losada, responde as seguintes preguntas neste podcast:
Qué son las ondas gravitacionales y por dónde se propagan?
Qué es el espacio-tiempo?
Cómo se representa entonces el medio a través del cual las ondas gravitacionales se propagan, el espacio-tiempo?
Cómo se producen las ondas gravitacionales?
Cómo se han detectado?
Para qué sirve la detección de ondas gravitacionales?
No documento que se pode ver a continuación en issuu, recóllese o contido do audio explicado pola investigadora Patricia Losada Pérez, exalumna do colexio Padre Feijóo-Zorelle onde cursou todos os estudios non universitarios. Engadir que se licenciou na Universidade de Vigo, onde defendeu a súa tesis doctoral, participa en investigacións de distinta índole, con máis de cincuenta artigos en revistas científicas no campo da termodinámica, a bioelectrónica, nanotecnoloxía, electromagnetismo, biofísica...Con estancias de investigación en Reino Unido, Bélgica, Japón e Estados Unidos, conferencias, dirección de proxectos, colaboracións con outros investigadores e imparte docencia na Universidade de Hasselt onde tamén exerce a súa labor científica.
Agradecemos a explicación das ondas gravitacionais e o tempo que a doutora Losada adicou o resumo  e gravación destes conceptos físicos, co fin de achegalos a nós de xeito sinxelo.
Grazas Patricia e noraboa pola túa labor investigadora!