Credes que un mundos sen machos é posible?

Quen ía pensar fai 30 anos que poderiase crear un individuo a partir de dúas femias, de dous óvulos? Pois, Si! 

FUENTE: EL PAÍS DIGITAL

Os científicos lograron a reprodución entre dúas femias, como podes ler en Materia. Tranquilos os lectores machos: o experimento fíxose en ratos, e de momento non é aplicable á nosa especie. Pero, claro, no fondo non somos máis que ratos cun enorme  cabezón, e os problemas técnicos sempre se acaban resolvendo dun modo ou outro. Dada a situación, é inevitable especular sobre un futuro mundo sen machos ou, polo menos, un mundo en que os machos non sexamos necesarios para a reprodución. A investigación que coñecemos esta semana é importante, e merece a pena botar unha boa ollada aos seus fundamentos científicos antes de  sobrequentar a imaxinación. A clave está nun proceso pouco coñecido polo público lector, o sinal xenómico, e necesitamos saber en que consiste. Acende todas as túas neuronas e segue lendo.

O sinal xenómico ( genomic  imprinting) só ocorre nos mamíferos. Consiste en que un xen está activo ou non dependendo de se vén do pai ou da nai. Nese sentido, viola as leis de  Mendel, que non fan  distingos entre os proxenitores dun individuo. O fenómeno orixínase durante o desenvolvemento das células sexuais (óvulos ou espermatozoides), e débese a procesos “ epigenéticos”, que non alteran a secuencia dos xenes ( gatacca…), senón que os  inactivan mediante outras cousas que se lles pegan encima, como o máis simple dos radicais da química orgánica (o grupo  metilo, – CH3). Esta  inactivación por “ metilación” sobrevive á fecundación e a todo o desenvolvemento embrionario e fetal.

Cando un xene que provén do pai está  inactivado por  metilación, o mesmo xene que provén da nai debe estar activo (e viceversa), ou doutro xeito o feto carecerá da actividade dese xene por completo, e non será viable. Esta é a razón profunda pola que os mamíferos, a diferenza doutros animais, non podemos reproducirnos en parellas do mesmo sexo. Aínda cando logremos no laboratorio que unha femia produza espermatozoides, e  fecundar con eles un óvulo, os mesmos xenes estarán  inactivados por sinal ( metilación) no embrión resultante, e o feto non será viable.

En calquera caso, este é o problema que resolveron agora os científicos. En ratos. E usando unha chea de manipulacións xenéticas que, desde logo, son  inaplicables aos humanos, polo menos na súa forma actual. Pero os experimentos revelan que non hai ningún problema de principio para que dúas mulleres reprodúzanse. Botando a voar a imaxinación, podemos imaxinar un futuro en que os homes non sexamos necesarios para a reprodución. Pero os homes seguiremos aparecendo en cada xeración humana, por máis que teñamos dúas nais.

Aínda que, ben pensado, iso podería tamén arranxarse. Pensade niso.

Pareceme un gran avance para a sociedade de hoxe en día a capacidade de poder crear un individuo con dous proxenitores do mesmo sexo.

Buratos de verme artificiais?

Desde que os descubrimos, a humanidade soñamos e especulamos con saber máis sobre os buratos de verme, con saber porqué aparecen, onde levan, que conectan... Como vimos en recentes películas e series modernas como Interstellar ou Star Trek, estes túneles cósmicos conectan diferentes partes do universo.

Para xeralos, habería que manipular a enerxía gravitacional, que ninguén sabe aínda como xerar. Con todo, o electromagnetismo está a facer que varios investigadores propuxesen varios deseños para logralo. 
 O buraco de verme experimental creado polos estudantes da Universidade AAutónoma de Barcelona é unha esfera feita de varias capas: unha externa ferromagnética, unha segunda capa no interior dun material superconductor, e unha peza ferromagnética enrolada en forma de cilindro que cruza de extremo a extremo. a esfera, en termos magnéticos é invisible, indetectable desde o exterior.
 Isto, en principio serviría para diferentes aplicacións, como en medicina, por exemplo obtendo imaxes de resonancia magnética de diferentes partes do corpo simultaneamente. Sen dúbida, un soño non moi afastado para cumprirse!

Atopado novo sistema planetario, estamos solos no Universo?

A Axencia Aeroespacial estadounidense (NASA) anunciou a achega de 1.284 novos planetas grazas a novedosa técnica de análise dos datos do telescopio Kepler, o maior número de exoplanetas nun só día ata a data.
Un telescopio da Nasa detecta un novo sistema solar con sete planetas coma a Terra. Unha estrela enana e fría alumea a sete planetas que poderían albergar vida.

A nova é que un equipo internacional de astrónomos atopou un novo sistema solar con sete planetas do tamaño da Terra. Está a uns 40 anos luz de nós, en torno a unha estrela tenue e fría dun tipo coñecido coma "enana roja". Na Vía Láctea, esta clase de astros son moito más abundantes cas estrelas coma o Sol, según explicaron os investigadores e responsables da Nasa nunha roda de prensa o este mércores 22 de febreiro de 2017.
Á pregunta de si estamos solos no Universo resolverase nas próximas décadas, según Thomas Zurbuchen, investigador da NASA. Non será viaxando, ao menos por ahora, para chegar alí ca tecnoloxía actual precisaríamos uns 300.000 anos!

Alto nivel de radón en Galiza!

No seguinte audio Carlos e Andrea de 3º de ESO explican a realidade do perigo do radón en Ourense, segundo a información recollida nun artigo da Voz de Galicia:



Galicia e toda a parte occidental da península son as maís expostas ao radón ,un gas radiactivo natural cuxos niveis excesivos se relacionan cun maior risco de sufrir cancro de pulmón.

O artigo,publicado na revista "Journal of Radiological Protection", mostra cómo, en prácticamente toda Galiza, ao oeste de ASturias, a parte máis occidental de Castela e León, Extremadura e zonas noroccidentais de Andalucía, un porcentaxe significativo das vivendas teñen niveis superiores a 300 bequerelios por metro cúbico.
Estes datos recóllense no "Mapa de contaminación por radón dos domicilios de Galiza",diseñado por o laboratorio de Radón de Galiza ,ubicado no hospital Clínico de Santiago (CHUS),que xa alertaba de que algunhas zonas da comunidade superaban o 10% de casas con maís de 200 Bq/m3 -unha cifra sensiblemente inferior a collida como referencia para elaborar iste mapa,o grupo de invistigación  midiu os niveis de este gas en algo mais de 3.000 domicilios, escollidos aleatoriamente.

Onde foron os pardais?

Os pardais (Passer domesticus), eses pequenos paxaros que a miúdo vemos en zonas habitadas polo ser humano, están a desaparecer das cidades. De feito, dende fai 30 anos, ata o 63% dos pardais de toda Europa xa desapareceron. Pero, por que? Nas cidades, as causas principais son a contaminación, a ausencia de espazos verdes, o que lles dificulta formar os niños, así como a invasión de especies exóticas (como a cotorra arxentina). No medio rural, pola contra, os principais problemas son o emprego abusivo de praguicidas así como o despoblamento en xeral. 

Un gran problema a perda de biodiversidade! 

 Segundo a organización SEO/BirdLife, pioneira na conservación da Natureza e da biodiversidade en España, a desaparición desta pequena ave na Península Ibérica soamente é dun 6%, sendo máis aguda a medida que nos movemos cara o norte do noso país. Sen embargo, que o seu descenso en número de individuos sexa menor que a media europea non implica que non debamos poñernos mans á obra para protexer aos nosos pardais.

    Ao mesmo tempo, dita ONG, realizou un estudo acerca da situación dos pardais tendo en conta onde habitaban: no centro das cidades, na periferia ou nas zonas máis distantes dos núcleos urbanos. Como resultado, observouse que as aves que habitaban os núcleos urbanos presentaban problemas graves como desnutrición ou anemia.

    Pero, que podemos facer nós para axudar a esta especie? SEO/BirdLife tamén propón unha serie de sinxelas medidas que calquera pode levar a cabo. Por exemplo, a creación de pequenos niños e comedeiros, a promoción de espazos verdes, etc. Todos podemos aportar o noso grao de area para axudar á conservación das especies porque, non debemos olvidar que...

A conservación da Natureza é cousa de todos!

   

Se queres consultar máis información acerca dos pardais, así como sobre os seus costumes, etc., podes acceder a páxina de SEO/BirdLife: http://www.seo.org/ave/gorrion-comun/

Por outra banda, se te animas a construir un niño ou unha casa niño para esta, ou calquera outra ave, e facilitarlles así un lugar onde acubillarse, ao mesmo tempo que te divirtes, aquí tes un tutorial fácil e sinxelo!