Aristóteles (en grego antigo: Ἀριστοτέλης) foi un polímata: filósofo, lóxico e científico da Antiga Grecia cuxas ideas exerceron unha enorme influencia sobre a historia intelectual de Occidente por máis de dous milenios.
Aristóteles escribiu preto de 200 tratados (dos cales só nos chegaron 31) sobre unha enorme variedade de temas, entre eles: lóxica, metafísica, filosofía da ciencia, ética, filosofía política, estética, retórica, física, astronomía e bioloxía. Aristóteles transformou moitas, se non todas, as áreas do coñecemento que abordou.
É recoñecido como o pai fundador da lóxica e da bioloxía, pois aínda que existen reflexións e escritos previos sobre ambas as materias, é no traballo de Aristóteles, onde se atopan as primeiras investigacións sistemáticas respecto diso.
Entre moitas outras contribucións, Aristóteles formulou a teoría da xeración espontánea, o principio de non contradición, as nocións de categoría, substancia, acto, potencia e primeiro motor inmóbil.Algunhas das súas ideas, que foron novas para a filosofía do seu tempo, hoxe forman parte do sentido común de moitas persoas. Aristóteles foi discípulo de Platón e doutros pensadores (como Eudoxo) durante os vinte anos que estivo na Academia de Atenas.7 Foi mestre de Alejandro Magno no Reino de Macedonia. Na última etapa da súa vida fundou o Liceo en Atenas, onde ensinou ata un ano antes da súa morte.
