Mapa interactivo das células animais

A célula e a unidade mais simple que forma un ser vivo, pode ser eucariota ou procariota.

A eucariota diferenciase por ter a información xenética almacenada no núcleo. Ademais presentan orgánulos que se encargan de funcións específicas dentro da célula. 

Tanto célula animal como vexetal presentan orgánulos en común e outros diferentes.

Comparto unha actividade que consiste en colocar correctamente os orgánulos dunha célula animal.

Estrategas do r e estrategas do K, descubre o que é!

Nesta entrada vamos falar das distintas estrategas de crecemento usadas polas especies de seres vivos.

Estas explicanse ca teoría do R/K acuñada por Robert MacArthur y E. O. Wilson.

A teoría explica a selección dun organismo buscando un equilibrio entre a cantidad de individuos e a calidad distes.

Dise que é un estratega da r cando un organismo obtén numerosos descendentes  nun periodo corto de tempo sacrificando así a coida dos descendentes

O mosquito é un estratega do r. Fonte:

Dise que é un estratega do K cando obtén un menor número de descendentes en xestacións mais largas pero acompañados ata a súa madurez sexual.

Golfiño ca súa cría, é un estratega do K. Fonte:

Aquí déixovos un vídeo para que podades entender o tema mellor.

                                                   

Relacions iterespecificas e intraespecificas

Neste crucigrama pódese repasar as relacións interespecíficas e intraespecíficas  entre os seres vivos. Xoga e aprende!

Descuberta a forma animal máis antiga

Unha investigación, dirixida por Gordon Love e que publica hoxe a revista “ Nature biology ”, descubriu a evidencia máis antiga da existencia de vida animal no planeta Terra. E o máis importante de todo: esta proba adianta en 100 millóns de anos a aparición dos primeiros animais multicelulares, os animais con esqueleto que apareceron durante un gran brote de vida na Terra que se coñece como a “Explosión Cambrica”. Pero tan interesante como o resultado deste estudo, é sen dúbida o método empregado, porque en lugar de buscar fósiles convencionais, este equipo de científicos estivo rastrexando os signos moleculares da vida animal, os chamados “ biomarcadores ”, desde fai 660 millóns de anos.

Resultados

Estes investigadores conseguiron atopar un composto esteroide producido só por unhas esponxas mariñas, que se cre atópanse entre as formas máis temperás da vida animal.

"Os fósiles moleculares son importantes para rastrexar animais primitivos, xa que as primeiras esponxas probablemente eran moi pequenas, non contiñan un esqueleto e, por tanto, non deixaban un rexistro de fósiles de corpos ben conservados ou facilmente reconocibles", explica o principal investigador deste estudo, Alex Zumberge.

O biomarcador que identificaron ten unha estrutura única que, na actualidade, sábese que está sintetizada por certas especies de esponxas modernas chamadas “ Demosponjas ”. "Este biomarcador é a primeira evidencia de que os animais multicelulares estaban a prosperar nos mares antigos, polo menos, desde fai 635 millóns de anos", conclúe Zumbergue.

Fonte: Cadena Ser

Achada misteriosa criatura que convivía cos dinosaurios

Fai máis de 200 millóns de anos un mamífero que pesaba máis cunha ambulancia e medía uns 4,5 metros de longo e 2,6 de alto, conviviu cos dinosauros. Falamos de Lisowicia  bojani, unha xigantesca criatura máis grande ca un elefante que camiñou como os  hipopótamos ou rinocerontes e, a pesar do seu incrible tamaño, sobreviviu grazas ás plantas durante o Período  Triásico.

Lisowicia bojani, ancestro mas antiguo de los dinosaurios

Críase que estes animais desprazábanse polo chan en lugares como África, Asia e America do Norte e do Sur. Con todo, un novo descubrimento do especime fosilizado máis completo descuberto en Europa anula este "cadro establecido" na vida naqueles momentos da historia.

Os investigadores cren que Lisowicia bojani converteuse nun hervivoro especializado que se adaptou ás necesidades do seu entorno. Para empezar, varias características nas súas extremidades, suxiren que eran animais posturales, que se movían en posición vertical sobre catro patas para alcanzar os alimentos.

Case do tamaño dun elefante e cun peso estimado de 9.000 quilogramos, os expertos afirman que este aumento no tamaño corporal tamén podería ser impulsado pola necesidade de protexerse contra grandes depredadores ou como unha forma de maximizar a retención de alimentos e a ganancia de enerxía.

Pero esta evolución non sucedeu da noite para a mañá. O equipo cre que Lisowicia tardou ao redor de 20 millóns de anos en chegar a súa pantaguelica figura, cun aumento gradual do tamaño similar ao dos dinosauros e logo ás liñaxes dos mamíferos.

Como sinalan os autores, a investigación suxire que a historia destes animais xigantescos está probablemente "mal documentada" respecto ao que se cría anteriormente e que a escavación en Europa pon en cuestión certas crenzas sobre o animal e o seu rango xeográfico, o que abre o potencial para novas investigacións e unha maior comprensión destes xigantescos animais e o mundo no que viviron.

Referencia: T. Sulej el al., "An elephant-sized Late Triassic synapsid with erect limbs," Science(2018)  science.sciencemag.org/lookup/ … 1126/science.aal4853

Crédito imaxes: Tomasz Sulej and Grzegorz Niedzwiedzki / Karolina Suchan-Okulska

Logran cun mono recupere a capacidade de andar

Logran crear un dispositivo capaz de transmitir un patrón de movemento inalámbrico restaurando a comunicación e conseguindo que o mono comece a camiñar.
"É a primeira vez ca neurotecnoloxía restaura a locomoción en primates"  dice Grégoire Courtine, líder do proxecto.
O traballo realizouse en China porque en Europa é difícil traballar con primates.
"O primate foi capaz de camiñar de inmediato una vez a interfaz celebro-columna activouse, sen necesidade de fisioterapia" comenta Erwan Bezard, que supervisou os experimentos con primates.
O electrodo cerebral utilizado neste experimento é similar ao que se utiliza en persoas que padecen de parkinson, sen embargo, o patrón de movemento en humanos é máis complexo polo que tardarase en estudar.
Ainda así é un gran avance neurotecnolóxico que anima a atopar solucións futuras as lesións medulares en humanos!

Onde foron os pardais?

Os pardais (Passer domesticus), eses pequenos paxaros que a miúdo vemos en zonas habitadas polo ser humano, están a desaparecer das cidades. De feito, dende fai 30 anos, ata o 63% dos pardais de toda Europa xa desapareceron. Pero, por que? Nas cidades, as causas principais son a contaminación, a ausencia de espazos verdes, o que lles dificulta formar os niños, así como a invasión de especies exóticas (como a cotorra arxentina). No medio rural, pola contra, os principais problemas son o emprego abusivo de praguicidas así como o despoblamento en xeral. 

Un gran problema a perda de biodiversidade! 

 Segundo a organización SEO/BirdLife, pioneira na conservación da Natureza e da biodiversidade en España, a desaparición desta pequena ave na Península Ibérica soamente é dun 6%, sendo máis aguda a medida que nos movemos cara o norte do noso país. Sen embargo, que o seu descenso en número de individuos sexa menor que a media europea non implica que non debamos poñernos mans á obra para protexer aos nosos pardais.

    Ao mesmo tempo, dita ONG, realizou un estudo acerca da situación dos pardais tendo en conta onde habitaban: no centro das cidades, na periferia ou nas zonas máis distantes dos núcleos urbanos. Como resultado, observouse que as aves que habitaban os núcleos urbanos presentaban problemas graves como desnutrición ou anemia.

    Pero, que podemos facer nós para axudar a esta especie? SEO/BirdLife tamén propón unha serie de sinxelas medidas que calquera pode levar a cabo. Por exemplo, a creación de pequenos niños e comedeiros, a promoción de espazos verdes, etc. Todos podemos aportar o noso grao de area para axudar á conservación das especies porque, non debemos olvidar que...

A conservación da Natureza é cousa de todos!

   

Se queres consultar máis información acerca dos pardais, así como sobre os seus costumes, etc., podes acceder a páxina de SEO/BirdLife: http://www.seo.org/ave/gorrion-comun/

Por outra banda, se te animas a construir un niño ou unha casa niño para esta, ou calquera outra ave, e facilitarlles así un lugar onde acubillarse, ao mesmo tempo que te divirtes, aquí tes un tutorial fácil e sinxelo!